Cruze

Opis modułu sterującego silnika

Moduł sterujący silnika (ECM) oddziaływuje na wiele podzespołów i układów związanych z emisją oraz monitoruje zużycie podzespołów i układów związanych z emisją. Diagnostyka OBD II monitoruje działanie układów oraz w przypadku pogorszenia się działania układu powoduje ustawienie diagnostycznego kodu usterki (DTC).

Działanie lampki wskaźnikowej awarii (MIL) oraz zapis kodów DTC zależy od typu kodu DTC. Kody DTC powiązane z emisjami są sklasyfikowane jako Typ A lub Typ B. Kody DTC typu C nie są powiązane z emisjami.

ECM znajduje się w komorze silnika. ECM to zespół sterowania układu sterowania silnikiem. ECM steruje następującymi częściami składowymi:

ECM w trybie ciągłym monitoruje informacje z różnych czujników oraz pozostałe sygnały wejściowe i steruje układami wpływającymi na charakterystykę działania pojazdu oraz emisje. ECM wykonuje również testy diagnostyczne różnych części układu. Moduł ECM potrafi rozpoznawać stany operacyjne i ostrzega o nich kierowcę poprzez lampkę MIL. Gdy moduł ECM wykryje usterkę, ECM zapisze kod DTC. Obszar problematyczny można rozpoznać za pomocą określonego kodu DTC, który został wygenerowany. Jest to pomocne dla technika wykonującego naprawę.

Moduł sterujący silnika (ECM) może zasilać różne czujniki i wyłączniki napięciem 5 V lub 12 V. Do tego celu służą rezystory podciągające napięcie podłączone do regulowanych źródeł zasilania w module ECM. W niektórych przypadkach, prawidłowego odczytu nie pokaże nawet zwykły woltomierz, gdyż rezystancja jest zbyt niska. Dlatego do uzyskania dokładnych odczytów napięcia potrzebny jest multimetr cyfrowy o impendancji wejściowej co najmniej 10 MΩ.

ECM steruje obwodami wyjściowymi poprzez obwód masy lub zasilania za pośrednictwem tranzystorów lub urządzeń nazywanych sterownikami wyjścia.

Elektronicznie kasowalna programowalna pamięć stała (EEPROM) jest pamięcią tylko do odczytu, stanowiącą fizyczną część składową modułu sterującego silnika (ECM). EEPROM zawiera informacje programowe i kalibracyjne, potrzebne ECM do sterowania działaniem układu napędowego pojazdu.

Do przeprogramowania ECM potrzebne jest specjalne wyposażenie oraz odpowiednie parametry programowe i kalibracyjne pojazdu.

W przypadku wystąpienia zakłócenia w układzie sterowania silnikiem, moduł sterujący silnika (ECM) utrzymuje kontrolę nad systemem na podstawie działań domyślnych. Działania domyślne obejmują skalkulowane wartości i/lub skalkulowane wartości domyślne, zapisane w module ECM. W zależności od podjętych działań domyślnych po wystąpieniu zakłócenia możliwe jest utrzymanie określonego poziomu osiągów silnika. Działania domyślne modułu ECM służą zabezpieczeniu przed całkowitą utratą osiągów silnika.

Tester diagnostyczny może kontrolować różne solenoidy, zawory, silniki i przekaźniki. Aplikację kontrola sygnałów wyjściowych można znaleźć w menu funkcji specjalnych testera diagnostycznego. Niektóre opcje kontroli sygnałów wyjściowych mogą być odłączane przez moduł sterujący silnika (ECM) w różnych trybach eksploatacji pojazdu.

Przyłącze łącza danych (DLC) to przyłącze 16-stykowe, zapewniające technikom dostęp do danych szeregowych w celu uzupełnienia diagnostyki. Przyłącze to umożliwia użycie testera diagnostycznego w celu monitorowania różnych parametrów danych szeregowych oraz wyświetlenia informacji kodów DTC. Przyłącze łącza danych znajduje się w przedziale kierowcy, pod tablicą rozdzielczą.

Lampka wskaźnikowa awarii (MIL) znajduje się w zestawie wskaźników w tablicy rozdzielczej, lub na wyświetlaczu informacyjnym kierowcy. Lampka MIL jest sterowana przez moduł sterujący silnika (ECM) i zapala się, gdy ECM wykryje stan zakłócenia wpływającego na emisje pojazdu.

Z racji konstrukcji, moduł sterujący silnika (ECM) jest odporny na przepływ prądu powiązany z eksploatacją pojazdu. Niemniej jednak, należy uważać, aby nie przeciążyć żadnego z tych obwodów. Podczas poszukiwania przerw lub zwarć nie wolno podłączać masy ani napięcia do żadnego z obwodów ECM, chyba że tak każe instrukcja w procedurze diagnostycznej. Te obwody wolno badać wyłącznie za pomocą multimetru cyfrowego.

Zalecenie:  Nie wolno mocować dodatkowego wyposażenia podciśnieniowego w tym pojeździe. Zastosowanie dodatkowego wyposażenia podciśnieniowego może spowodować uszkodzenie części składowych lub układów pojazdu.

Zalecenie: Ewentualne dodatkowe elektrycznie sterowane urządzenia należy podłączać do układu elektrycznego pojazdu przy akumulatorze (zasilanie i masa) w celu zabezpieczenia przed uszkodzeniem pojazdu.

Montowane w serwisie (dodatkowe) niefabryczne urządzenia elektryczne i podciśnieniowe obejmują wszystkie urządzenia zamontowane w pojeździe po opuszczeniu fabryki, podłączone do układu elektrycznego lub podciśnieniowego pojazdu. Konstrukcja pojazdu nie przewiduje stosowania tego typu wyposażenia.

Dodatkowe urządzenia elektryczne, nawet, jeśli zostały zamontowane dokładnie według ścisłych wskazówek, mogą nadal stanowić potencjalne źródło zakłóceń działania układu napędowego pojazdu. Może to również dotyczyć urządzeń, które nie są podłączone do układu elektrycznego pojazdu takich, jak przenośne telefony lub radioodbiorniki. Dlatego, pierwszym krokiem w diagnostyce zakłóceń układu napędowego jest sprawdzenie, czy wszystkie niefabryczne urządzenia elektryczne zostały wymontowane lub odłączone od pojazdu. Jeśli po tej czynności stan nadal występuje, można przystąpić do zwykłej diagnostyki.

Zalecenie: Aby zapobiec ryzyku uszkodzenia modułu sterującego silnika (ECM) w wyniku wyładowań elektrostatycznych, nie wolno dotykać styków przyłączy na ECM.

Podzespoły elektroniczne stosowane w układach sterujących są zwykle zaprojektowane pod bardzo małe napięcia. Podzespoły elektroniczne są wrażliwe na uszkodzenia spowodowane wyładowaniami elektrostatycznymi. Elektryczność statyczna już poniżej 100 V może spowodować uszkodzenie niektórych elektronicznych części składowych. Dla porównania, najmniejsza odczuwalna przez człowieka siła wyładowania statycznego wynosi 4000 V.

Osoba może w różny sposób ulec naładowaniu elektrostatycznemu. Najczęściej dochodzi do tego w wyniku tarcia lub indukcji. Przykładem naładowania w wyniku tarcia jest przesunięcie się osoby na siedzeniu samochodu.

Naładowanie w wyniku indukcji może wystąpić, gdy osoba z dobrze zaizolowanym obuwiem stoi blisko silnie naładowanego obiektu i chwilowo dotknie podłoża. Spowoduje to odpływ ładunków o tej samej biegunowości i naładowanie tej osoby wysokimi ładunkami o przeciwnym biegunie. Wyładowania statyczne mogą spowodować uszkodzenia, dlatego istotne jest, aby podczas obsługi i badania elektronicznych części składowych zachować wszelką ostrożność.

Zalecenie: Ta kontrola jest bardzo istotna i musi zostać wykonana dokładnie oraz z najwyższą starannością.

Szczegółową kontrolę komory silnika wykonuje się przy okazji wykonywania wszelkiego rodzaju procedur diagnostycznych lub diagnostyki przyczyn usterek związanych z emisjami. Może to często skutkować usunięciem zakłócenia bez dalszych czynności. Wykonując kontrolę należy postępować według następujących wskazówek: